Wet is een zwaar gestyleerde shooter in de sfeer van Tarantino's grindhouse films in de combinatie met heftige actie. In Wet laat Rubi Malone van zich spreken wanneer ze haar kogels uit haar guns laat knallen, terwijl ze ondertussen met haar zwaard in het rond hakt. Deze acrobatische dame springt en slingert door de levels heen om op die manier elke vijand op een spectaculaire wijze om te leggen. Hoe mooier je dit doet, des te meer punten je verdient in Wet. Wet biedt een lineair avontuur waarin je van kamer, naar plein, naar gang en weer een kamer wordt geleid. Overal kan je rennen, springen, en glijden in een poging jouw vijanden te slim af te zijn. Dit alles wordt gepresenteerd met een vleugje humor en een flinke dosis grofheid. De unieke muziek maakt de sfeer van Wet compleet. Rubi Malone is de hoofdpersoon in Wet. Deze dame is een vrouw met ballen, flinke ballen. Je kunt haar inhuren om op die manieren jouw 'problemen' op te lossen. Tijdens í©í©n van haar klussen wordt Rubi verraden door haar opdrachtgever, en nu zint ze op wraak. Deze wraakgevoelens komen sterk naar voren wanneer Rubi in de 'Rage' mode komt. Ze wordt dan super sterk en iedereen moet en zal dood gaan! "Malone, Rubi Malone en ik ben de gemeenste b*tch die je maar kunt tegenkomen!" Recensie(s) Verwijzingen naar WETDat meisje waar ik äó»t over had: ze heet Rubi, en de hoofdpersoon van WET heet Rubi, dus daar is referentie numero twee. Cool híÂ? Nou, als je het niet cool vindt, vind je dat misschien wel van de game. Daar weet je nu nog even niets vanaf, maar dat probleem ben ik op dit moment aan het oplossen, en dat is nog een referentie naar de game, die je over een paar seconden snapt. Ha, got you there!
Ik haatte muziekles al vanaf het eerste moment dat ik het kreeg. Op de basisschool kregen mijn klasgenootjes en ik les van een of andere besnorde meneer. Die kerel äóÖleerdeäó» ons muziek door ons wat te laten klappen in onze handen. Dat liet hij ons doen in groep twee en in groep acht ní_g steeds. Op de middelbare school ging het al iets beter, want we kregen eindelijk wat noten geleerd en kregen zelfs les op instrumenten zoals drums en keyboards. Het leukste was misschien wel dat we volgens onze methode een hele hoop liedjes moesten zingen in de tweede klas. Dit vooral omdat we een dermate muzikale lerares hadden die meende dat omdat zij zo goed kon zingen, iedereen dat kon. Nu gold dat eigenlijk vooral voor í©í©n meisje, maar ja. Het aller, allerleukste in de les was echter toen we liedjes gingen zingen van de band WET WET WET. Schijtband eerste klas, maar wel een äóÖlink naar de game WETäó», dus dan is ie weer goed.

In WET kunnen spelers de rol op zich nemen van Rubi, een zogeheten äóÖproblem solveräó». Wie een probleem heeft met een bepaald persoon belt haar op en zij lost dat probleem op, voornamelijk met kogels en/of een samoeraizwaard. Wanneer een opdrachtgever Rubi voor de gek houdt, loopt haar leventje een beetje in het honderd en wil ze wraak nemen. Het is een simpel verhaal dat dan ook alleen maar dient om een link te leggen tussen vele actievolle momenten, waarvan ik er een paar heb mogen meemaken in de demo die ik heb gespeeld. Zo heb ik van auto naar auto gesprongen op een drukke snelweg, heb ik een hoop Aziaten afgemaakt in een gezellige nachtclub en heb ik in de Rage Mode vijanden doen oplossen met mijn machtige zwaard en kogels.

Dat doet een beetje bekend en misschien zelfs äóìbeen there, done thatäó aan, maar laat me je verzekeren dat dit in het geval van WET maar half zo erg is. De dingen die je in WET doet komen namelijk allemaal erg spectaculair over door de acrobatische toeren die Rubi uithaalt. Je kunt het zo gek niet verzinnen en zij kan het met haar lijf. Al in een vroeg stadium kun je namelijk al over de grond glijden, over alles heen duiken, over muren rennen en saltoäó»s maken en tegelijkertijd honderden kogels loslaten op je vijanden. Bovendien gebeurt al het schietwerk in slowmotion, zodat spelers de kans krijgen verschillende vijanden in kort tijdsbestek uit te schakelen. Dit is nodig omdat de verschillende levels vol zitten met vijanden. Daarnaast ziet het er ook erg vet uit om alle actie zo traag en stijlvol te zien voltrekken op het scherm.

Mijn grootste angst op dit moment is dat dit erg repetitief kan worden. Natuurlijk is het gaaf om veel actie in slowmotion te hebben, maar als het alleen maar zulk soort actie inhoudt, dan gaat zelfs de meest stijlvolle beweging op den duur vervelen. Daarnaast bleek het niet mogelijk te zijn om vanuit een glij-actie direct naar een spring- of een duikactie te gaan, wat afbreuk doet aan de algehele flow van de actie, iets dat juist de actie gevarieerd en vers kan houden. WET vloeit af en toe nog niet soepeltjes. Sommige bewegingen kunnen vanaf het begin aan elkaar gekoppeld worden om in een slowmotiontrip rond te bewegen, maar vaak genoeg lukt dat ook niet. Bepaalde bewegingen zullen gaandeweg het spel moeten worden gekocht, waardoor je dit wel kunt, maar of je na aanschaf altijd als slowmotionprinses voortbeweegt, daar durf ik me nu nog niet helemaal aan te wagen. Soms lijkt de actie tí© abrupt te eindigen om te kunnen verklaren als äóÖdie beweging moet je nog kopenäó». Overigens komt WET tegen de herfst uit, dus de game kan nog flink gepolijst en in de was worden gezet.

Iets dat ook nog een beetje verbeterd kan worden zijn de graphics van het spel. Het ziet er allemaal net een beetje te korrelig en oneven uit om í©cht een game van 2009 te zijn. Daarentegen past dit misschien wel bij het type game dat WET is. De voice-acting klinkt bijvoorbeeld ook erg overdreven en in de korte demo kreeg ik al een paar heerlijk afgezaagde oneliners te horen. Dus misschien doet de maker dit bewust. Ik laat het in het midden. Het stoort namelijk niet en het past bij de sfeer die de game neerzet. Voor ik het vergeet: de Rage Mode ziet er wel echt fantastisch uit. Het level is ineens helemaal rood, vijanden zijn zwart-wit, Rubi zelf is dat ook (op uitzondering van haar zwaard) en het bloed dat je uit je vijanden slaat en schiet is wit. äóìStijlvoläó, äóìrauwäó en äóìmoddervetäó zijn woorden die bij me opkomen als ik äó»t level weer voor me zie. Een aantal levels zul je in WET in deze modus kunnen spelen, de rest is opgebouwd uit äóÖnormaleäó» levels en levels waarin er bijvoorbeeld over autoäó»s gesprongen wordt.

WET biedt nu al veel vermaak zonder poespas. Het pretendeert niet meer te zijn dan het is, namelijk een stijlvolle actiegame. Ik zie WET dan ook als de Kill Bill-films van Quentin Tarantino: het zijn beide hommages waarvan de tofste elementen en meest afgezaagde mindere punten worden meegepakt. Hierdoor alleen al wordt WET de moeite waard. Ik ben benieuwd naar de laatste poetsbeurt en de uiteindelijke versie van WET. Rubi werkt voor geld. In dit opzicht lijkt ze vrij normaal. De manier waarop ze haar geld verdient trekt echter wel de aandacht. Ze werkt in haar vrije tijd namelijk in niet achter de kassa van de buurtsuper, ze is ook geen automonteur en nee, ze zit zelfs niet achter de ramen op de Oudezijds Achterburgwal te Amsterdam. Rubi verdient haar geld als ijskoude en acrobatische killer en in WET mag jij met haar aan de gang.
Het zou te kort door de bocht zijn om Rubi te omschrijven als simpele huurmoordenares. Dit blijkt al snel in de proloog, waarin Rubi jacht maakt op een gestolen koffertje. Zij is ingehuurd om dit koffertje te bemachtigen en op de weg naar dit doel wordt snoeihard schiet- en zwaardgeweld niet vermeden. Rubi is dan ook een rasechte massamoordenares die zich laat inhuren voor de lastigste karweitjes. In dit specifieke geval van de proloog gaat het om het terugkrijgen van een gestolen hart, om zo een invloedrijke topcrimineel in leven te houden. Hiervoor waagt Rubi zich onder andere in een fenomenale achtervolgingsscíÂne op de Golden Gate Bridge te San Fransisco, waarmee we voor de echte start van de game al direct een hoogtepunt te pakken hebben.

Artificial Mind and MovementHet valt de ontwikkelaar A2M, wat staat voor Artificial Mind and Movement, te prijzen dat ze met WET een ambitieuze weg zijn ingeslagen. Voorheen was deze Canadese studio namelijk vooral bezig met het verzorgen van ports. Zo komt de PlayStation 2-versie van Mercenaries 2 uit hun stal in Quebec en gaan ze nu ook aan de slag met Dante's Inferno voor de PlayStation Portable. Met WET hebben ze dus eindelijk hun eigen grotere game te pakken, en ik zie absoluut potentie genoeg om deze weg voort te zetten. Wellicht dat we dan over twee jaar allemaal wachten op die vette najaarstopper van A2M.Na de proloog krijgen we te maken met de hoofdfilm: Rubi krijgt een opdracht van de topcrimineel die ze in de proloog wist te redden en raakt daarmee verzeild in een wirwar van familieproblemen en wraak. Interessant, maar waarschijnlijk haal je meer plezier uit het koppelen van stunts en het neerknallen van de tegenstanders op een zo kunstig mogelijke manier. Dit is, behalve dat het er vet uit ziet, ook nog eens bijzonder gunstig voor Rubi's persoonlijke voortgang. Hoe grotere kettingreacties je in gang kunt zetten, hoe meer ervaringspunten Rubi krijgt waarmee ze haar moves en wapentuig kan verbeteren.

Het vrijelijk rondspringen en duiken brengt ook een negatieve kant met zich mee. Hoe stoer het allemaal ook voelt, je zult zeer regelmatig blijven doorrollen tegen een muur aan of op hetzelfde punt blijven sliden. Kortom, soms kloppen de animaties en interactie met de omgeving niet. Dit ziet er gewoon heel erg slordig uit en had absoluut niet gemogen in een game waar deze handelingen de hoofdmoot vormen.

Gelukkig zijn er de woede-uitbarstingen van Rubi die hier een aantal keer de aandacht vanaf weten te leiden. Hoe stoer de heldin ook mag zijn, tegen een spatje bloed op haar gezicht kan ze absoluut niet. Wat dan volgt is een uitzinnige hoofdpersoon die losgeslagen door een soort rode cel-shaded omgeving stormt en alle vijanden het graf in trapt. Vooral het gehak met haar zwaard zal je een brede grijns op je gezicht bezorgen, aangezien de bloedspetters op mooie wijze in het rond vliegen.

Helaas is de game buiten deze woede-uitbarstingen niet zo mooi. Er zit weinig detail in veel van de personages en de voertuigen die her en der verspreid zijn, zien er last-gen uit. Gelukkig heeft de ontwikkelaar nog een geinig foefje achter de hand. Door het beeld fladderen filmkorrels, waardoor WET het gevoel van een slechte jaren zeventig B-film naar boven brengt. Het past perfect bij het toch al overdreven stijltje van de game, maar verhullen dat de game er niet denderend uitziet, dat doet het niet.

Hoewel WET op een aantal punten fantastisch uit de bus komt rollen (vooral qua stijl), moet ik bekennen dat op den duur de herhaling toch wat toeslaat. De missiestructuur begin je op den duur wel door te krijgen en steeds doe je eigenlijk hetzelfde. De woede-aanvallen zorgen voor wat variatie, maar het is dan toch een dooddoenertje dat mijn favoriete hop-van-auto-naar-auto-scíÂne gewoon nog een keer doodleuk herhaald wordt. O ja, en dat einde, laten we het daar maar niet over hebben, want toen was het vaatje inspiratie blijkbaar helemaal leeg bij de ontwikkelaar. Toch is WET een vermakelijke game, want op je knieí‚n in slow motion bloed tegen het behang laten spatten, blijft leuk.Conclusie: WET heeft fantastische punten, maar wordt helaas ook geplaagd door irritante onvolkomenheden. Het is echt ontzettend vet om met Rubi door de levels heen te springen en tegelijkertijd vijanden kapot te knallen, maar vanwege gebrekkige interactie met de omgevingen rolt onze stoere chick nog wel eens onnodig lang door tegen een muurtje. Ook ziet de game er niet bijzonder mooi uit, al wordt dit nog deels verbloemd door het B-filmstijltje. Op den duur begint WET zichzelf te herhalen en richting het einde van de game slaat het copy-paste-werk flink toe. WET is absoluut een toffe game, maar wel eentje die je uit de budgetbak moet vissen.